Hoor me uitlopen is een manier om onszelf beter te leren kennen

Maar ik zou beweren dat het dit langzamere tempo is waarmee we onszelf beter kunnen leren kennen-en dat is een van de meest onderschatte voordelen van wandelen.

Het leven kan chaotisch zijn en lijkt te versnellen hoe meer we ouder worden. Maar lopen kan helpen deze eindeloze haast te vertragen. Het rustiger, meer amling tempo stelt ons in staat om meer aandacht te schenken aan wat er in ons en om ons heen gebeurt. Wanneer je fietst of loopt, ben je meestal meer gericht op vooruitgaan, en je merkt misschien niet die gigantische bananenslak of de kolibrie die rond ritst. Maar als we gedwongen worden om meer tijd te nemen om van punt A naar punt B te komen door een eenvoudige, repetitieve beweging, kijken we vaak naar binnen, soms zonder het volledig te realiseren. Een studie uit 2021 vond zelfs de zelfreflecterende voordelen van Walking om op gelijke voet te komen met wat je uit een therapiesessie zou kunnen halen.

Wandelen kan ook ons ​​tijdgevoel vertragen. Dit is nooit meer duidelijk voor mij dan wanneer ik op een meerdaagse wandeling ben. Backpacken van vier of vijf dagen in het bos kan als weken aanvoelen. Lopende een pelgrimstocht van 700 mijl gedurende 45 dagen langs de Camino del Norte en Primitivo in Spanje afgelopen zomer voelden als zes maanden als zes maanden. Op deze reizen heb ik het gevoel dat ik een mini -leven heb meegemaakt in een leven. De tijd strekt zich uit, mijn zintuigen scherpen en mijn verbinding met de wereld om mij heen wordt verdiept.

Als alles wat je echt moet doen elke dag is lopen, eten, slapen, herhalen, kan je mentale ruimte uitbreiden. Je moet met elke stap naar jezelf luisteren en je problemen meer meteen onder ogen zien zonder de afleiding van het normale leven. Elke persoon die ik op een van deze bedevaarten heb ontmoet, is intern getroffen op manieren die ze niet hadden verwacht.

En in deze vertraagde tijd, zelfs als mijn voeten pijn doen en ik moe ben en ik mijn rugzak over de berg wil slingeren, word ik eerlijker tegen mezelf. Mijn innerlijke stem wordt luider, sterker en ik leer hoe ik die stem beter kan luisteren en vertrouwt. Ik leer hoe ik duidelijkere grenzen kan handhaven, mijn grenzen kan begrijpen en meer in mezelf geloof. Ik leer hoe weinig ik echt moet worden vervuld.

En hoewel een groot wandelavontuur zoals de Pacific Crest Trail of Camino de Santiago geen mogelijkheid of zelfs een verlangen voor veel mensen is, zou ik nog steeds beweren dat het maken van regelmatige wandelingen ons elke week de ruimte kan geven om onszelf beter te kennen, of We zijn alleen of niet.

Wandelen is de plek geworden waar ik me het meest op mezelf voel. Het is een herinnering dat uiteindelijk, ondanks al het lawaai van deze wereld, het leven stap voor stap moet genieten.

De wellness-intel die je nodig hebt, zonder de BS die je je vandaag niet aanmeldt om het nieuwste (en beste) welzijnsnieuws en door deskundige goedgekeurde tips te hebben die rechtstreeks in je inbox worden geleverd.