Ik stopte met het zeggen van bekwame woorden als 'Crazy'-Here is wat ik ontdekte

Deze ongevoeligheid heeft gevolgen voor het leven buiten klinische omgevingen. Mensen met een handicap worden minder betaald, hebben minder toegang tot het hoger onderwijs, zijn eerder door de politie gedood en worden vaak gezien als sociale verplichtingen die middelen afvoeren. De woorden die we gebruiken beïnvloeden hoe we de wereld om ons heen waarnemen, en we helpen de systemische onderdrukking te normaliseren met de informele wreedheid van onze dagelijkse taal.

Regelmatig gebruikte ik woorden als 'krankzinnig', 'dom', 'hysterisch', 'idioot' om mezelf te beschrijven. Mijn therapeut wees er vaak op hoe vaak ik ze gebruikte om mezelf te kleineren. En ze werkten keer op keer: hoe ik met en over mezelf sprak, was een daad van zelf-sabotage en een manier om de schuld aan mezelf te bevestigen toen er iets misgegaan. Beslissen om bekwame taal uit mijn woordenschat te verwijderen, deed me beseffen hoe onaardig ik was geweest voor mezelf en anderen-en hoe nodig het is voor ons allemaal om te stoppen.

Ik werk actief aan het verwijderen van bekwame taal uit mijn vocabulaire, en ik ben niet altijd succesvol. Het is zo gemakkelijk om iets of iemand (zelfs mezelf) te ontslaan als "gek" of "krankzinnig", vooral als andere mensen hetzelfde zo vrij doen. Zelfs enkele van mijn meest attente, empathische, inclusieve vrienden zullen ze af en toe gebruiken en hen vragen om hun woordkeuzes opnieuw te evalueren, kunnen wrijving creëren. Maar elk klein beetje helpt, en gesprekken over taal zijn van vitaal belang om ons te bewegen om een ​​meer begripvolle, medelevende en inclusieve samenleving te worden. Omdat uiteindelijk het gebruik van deze woorden zo zul.

Mijn ervaring beperkt mijn begrip van de pijn en pijn die wordt veroorzaakt door bekwame taal, mijn handicap is een mentale, niet fysiek, en iets dat ik vaak heb kunnen verbergen. Anderen kunnen hun handicap niet opbergen, en nog belangrijker, niemand zou dat moeten doen. Niemand zou moeten verbergen wie ze zijn om stigma, schaamte en marginalisering te vermijden, simpelweg omdat medische en sociale vooroordelen zijn verankerd in individueel denken. Het veranderen van mijn taal zal de systemische barrières niet ongedaan maken die onder ons met een handicap worden geconfronteerd, maar het is een begin in de richting van een veiligere, rechtvaardige wereld.