Voor de oprichter van Naaya Sinikiwe Dhliwayo betekent wellness

Dit anti-racistische werk wordt vaak gezien als tangentieel voor wellness, maar Dhliwayo zegt dat het in werkelijkheid de kern van Wellness is. En het is door dit werk dat BIPOC genezing kan vinden, wat is wat naaya Vertaalt zich in in Shona, de taal die wordt gesproken in de meerderheid van Zimbabwe, waar Dhliwayo van is.

"Zittend om te mediteren en naar je eigen geest te luisteren en geconfronteerd te worden met al je onzin, wordt dat beter", zegt ze. Het herkent het voorrecht dat gepaard gaat met een blanke persoon die vrij loopt zonder een masker te dragen wanneer Covid-19 onevenredig zwart en bruine mensen doodt. Het is het lezen van anti-racistische boeken, maar niet stoppen, je moet daadwerkelijk gesprekken over hen hebben met anderen en kennis in je leven moeten implementeren.

"Als je dat allemaal doet [interne anti-racist] werk, dan gaat je bedrijf van nature veranderen en je kijk op wie goed wordt en hoe ze goed worden, zal veranderen."-Sinikiwe dhliwayo

Wanneer dit werk op persoonlijk niveau wordt gedaan, beïnvloedt dit de manier waarop bedrijven werken. Maar met deze huidige raciale afrekening heeft Dhliwayo veel mensen zien proberen het echte werk over te slaan: te vaak zijn het allemaal hashtags en geen substantie.

"De verschuiving die nu al deze bedrijven proberen te profiteren van stemmen die ze zo lang onderdrukt zijn, is interessant en ook verdrietig. Splashy uitspraken, zwarte vierkanten, dat is schattig. Maar hoe kom je opdagen voor de zwarte en bruine mensen met wie je regelmatig communiceert?"Dhliwayo zegt. "Als je al dat andere werk doet, dan gaat je bedrijf van nature veranderen en je kijkt op wie goed wordt en hoe ze goed worden, zal veranderen. Als je dat werk niet doet en je gewoon dingen voor optiek verandert, dan verander je niet echt iets."

Dat is performatieve bondgenootschap. Dhliwayo heeft onlangs een voorbeeld gedetailleerd dat laat zien hoe dit schadelijk is. In een Instagram-post van 12 augustus legt ze uit dat een wellnessmerk (dat ze oorspronkelijk anoniem verliet maar toen onthulde als de klas van Taryn Toomey) haar reikte om wat anti-racisme te advies te doen. Via een reeks e -mails: "Ik voelde me alsof ik dankbaar moest zijn dat ze aandacht schenken aan mijn werk", schrijft ze, en dan reageerden ze niet helemaal op haar e -mails. Toen Dhliwayo een laatste e -mail stuurde (getoond in haar Instagram -bericht) waarin ze haar teleurstelling in hun acties uitlegde, kreeg ze een onmiddellijke reactie en werd gevraagd om die dag op een telefoontje te springen.

'Dus nu moet ik alles laten vallen omdat je je roept voelt?" ze zegt. "Als ik niet had gemaild, zou dat het zijn geweest. Dat zou het einde van het gesprek zijn geweest. Ik was letterlijk zoals: 'Eigenlijk is het heel duidelijk voor mij dat jullie allemaal veel werk hebben om intern te doen. Niet alleen in uw bedrijf, maar eigenlijk intern werk doen om niet racistisch of anti-zwart te zijn."

Geaard blijven

De afgelopen maanden hebben een mix van emoties gebracht. In februari stopte Dhliwayo haar fulltime baan om zich volledig te concentreren op Naaya. Dan, Covid-19 hit, en als iemand met astma, is Dhliwayo ijverig geweest in haar inspanningen om zichzelf te beschermen tegen het coronavirus, nauwelijks haar appartement in Brooklyn verlaten. "De eerste twee maanden van zelfisoleren in mijn appartement waren zo moeilijk, maar tegen mei voelde het alsof een mist tilde", zegt ze.

Om geaard en energiek te blijven, leunt Dhliwayo op haar werk met jonge mensen. "Jonge mensen geven me zoveel hoop", zegt ze. "Ze zijn klaar om witte suprematie af te leren. Mijn grootste geschenk is in dienst van jongeren en hen hulpmiddelen bieden om het werk te ondersteunen."

Het werk is moeilijk, maar ongelooflijk de moeite waard. In augustus vierde Naaya zijn tweede verjaardag en is Dhliwayo enthousiast over de toekomst. "Mijn grootste hoop voor Naaya is dat bipoc-mensen kunnen definiëren wat welzijn voor zichzelf is. Ons welzijn als zwart, inheems, en mensen van kleur zullen er nooit uitzien als die van iedereen, "zegt ze. "Totdat we [onderdrukkende] systemen en structuren afleren en ontmantelen. Omdat er niets goed is aan het leven in een samenleving die zijn burgers voortdurend in overweging neemt op basis van hun raciale identiteit."