Hoe mijn favoriete gerecht, Tumpeng, me helpt contact te maken met mijn Javaanse cultuur en gemeenschap

Zie je, jezelf voeden is een rechtvaardige daad van zelfliefde en niet alleen in voedingsgevoel. Ik heb altijd gedacht dat voedsel in wellness ging over het eten van de gezondste gerechten en het kiezen van wat we zouden bestempelen als "goed voor je", maar het blijkt dat het eigenlijk gaat om het herkennen van de waarde ervan voor onszelf en voor onze gemeenschappen. Tegenwoordig, als ik denk aan het woord 'voeden', ben ik de complexe en diep belangrijke manieren gaan overwegen dat voedsel een bron van verbinding kan zijn met mijn identiteit en met mijn cultuur.

En dat is waar tonteng komt binnen. Het gaat niet alleen om het koken van een speciale maaltijd voor een groot feest: serveren tonteng, Voor mij is een kans om nieuwe smaakpapillen te introduceren aan de gewaardeerde Indonesische smaken, keuken en cultuur waar ik mijn hele leven van heb gehouden. Maar nog belangrijker, het is een herinnering aan het leven in mijn land-het gaat over thuiskomen.

Portie tonteng Als feestmaaltijd

Voor veel Indonesiërs zoals ik gaat geen feest voorbij zonder het oudste en meest traditionele Javaanse gerecht te dienen: tonteng. De prachtige spreiding van gekookte ei-sambal, roerbakbonen en tempeh, gekruide gegrilde kip, en meer allemaal rondom een ​​kegelvormige rijst is in mijn gedachten pure vreugde.

Net als hoe verjaardagen niet alleen verjaardagen zijn totdat we de kaarsen blazen en de cake snijden, gaat hetzelfde bij elk evenement dat serveert TOUMPENG: Iedereen verzamelt zich rond de eettafel en bewondert het levendige scala aan voedsel verspreid, met de conische kurkuma rijst gecentreerd in het midden. De gastheer of hoofdpersoon van het evenement staat naast de maaltijd, klaar om het gerecht te serveren door de rijst traditioneel van de bodem (of vaker tegenwoordig, van boven) te snijden).

Portie tonteng Tijdens de grootste mijlpalen in het leven was een enorme zegen voor mij en mijn gemeenschap, vooral in Oklahoma. Veel Indonesiërs emigreerden in de late jaren 90, met bijna drie decennia voorbij sinds ze Indonesië verlieten.

De filosofische betekenis achter tonteng

Voedsel dient als meer dan alleen brandstof voor ons lichaam, het wordt een herinnering, een hervertelling van een verhaal, ons verbindt met de geschiedenis en mensen samen te brengen op monumentale manieren. En toen ik mezelf afvroeg, waarom dienen we dan tonteng precies, ik ontdekte dat die maaltijd zijn eigen verhaal te vertellen had.

Wanneer alle zijingrediënten samenkomen, vertegenwoordigen ze meer dan alleen een mooie weergave van eten. Verhalen en culturen zijn gekomen en gegaan en veranderd door generaties, maar historisch gezien wat we weten, elk deel van de tonteng vertegenwoordigt een deel van onze zelfgroei:

• Kegelvormige rijst als Mount Mahameru. De basis van dit traditionele Javaanse gerecht, rijst, wordt als een nietje beschouwd voor een dagelijkse Indonesische maaltijd en een heilig ingrediënt in het hindoeïstische geloof. Of het nu gewoon wit is, kurkuma geel of kokosmelkrijst, de manier waarop de rijst wordt gevormd, wordt aangenomen dat deze de mythische berg Mahameru vertegenwoordigt, een gouden berg die ooit diende als een toevluchtsoord voor goden. In de Indonesische cultuur symboliseert dit het idee dat de punt van de rijst van een hoger wezen is, en dat we als mensen allemaal van onderkant beginnen, door het leven navigeren terwijl we ernaar streven verlicht en beter te worden dan waar we nu of gewoon zijn of gewoon kom dichter bij onze hogere spirituele overtuigingen.

• Kip en eieren vertegenwoordigen landdieren. Kurker kip en gekookte eieren met sambal zijn de twee meest voorkomende bijgerechten in de Indonesische keuken. Kip is, grappig genoeg, naar verluidt de 'slechte kwaliteiten' van mensen vertegenwoordigen. Door kip te serveren, nemen we de tijd om onze fouten te erkennen en er beter van te zijn.

• Ansjovis vertegenwoordigen zee-/waterdieren. Er is bekend dat er heerlijk roergebakken met pinda's, kruiden en chili, ansjovis zijn om in groepen in de oceaan te zwemmen. Ze vertegenwoordigen saamhorigheid in de samenleving, net als hoe tonteng moedigt ons aan om samen te komen en te vieren.

• Tempeh, tofu, taugé en meer vertegenwoordigen het 'plantenrijk.' Bijna elke Indonesische maaltijd bevat een vorm van groente, op verschillende manieren gekookt. In tonteng, Groenten zoals tempeh en taugé bieden het idee van zelfgroei; een kans om na te denken en in vrede met onszelf te zijn.

Dus wanneer al deze gerechten samenkomen, creëren ze niet alleen een levendige weergave van een maaltijd, ze vertegenwoordigen onze cultuur. Al deze bijgerechten vertegenwoordigen een ander soort zijn in ons ecosysteem, hetzelfde kan worden gezegd over de samenleving-we komen allemaal uit verschillende achtergronden, maar we bestaan ​​samen samen. En dat is eigenlijk wat ons nationale motto in Indonesië is: Bhinneka Tunggal Ika ("Unity in Diversity"). Hetzelfde kan gezegd worden van elke samenleving.

Hoe tonteng hielp me contact te maken met mijn cultuur

Als een Indonesisch-Amerikaan die het grootste deel van haar jeugd in Jakarta doorbracht en vervolgens in de Verenigde Staten ging wonen, zijn er momenten waarop ik het gevoel heb dat ik mijn Indonesische identiteit verlies. Mijn moeder zou mij en mijn zus vaak plagen en zeggen dat we 'te Amerikaans' zijn, dat we onze vloeiendheid in Bahasa Indonesia verliezen, dat we liever koffie drinken in plaats van Jamu, en dat we zijn gegroeid van het eten maaltijden met rijst tot maaltijden met brood.

Ik heb me misschien aangepast aan het leven in de U.S., En ik heb soms het gevoel dat ik me niet verovere tot de persoon die ik was toen ik in Indonesië woonde. Maar ik ben gegroeid. En net zoals hoe tonteng Vertegenwoordigt een vorm van zelfgroei, ik begrijp dat naarmate ik ouder word, ik misschien niet het gevoel heb dat ik betrekking heb op de gemiddelde Indonesische maar die niet betekent dat mijn liefde voor mijn cultuur en erfgoed is gestopt. Indonesisch eten serveren, tonteng vooral is altijd het hoogtepunt van speciale gelegenheden en mijlpalen.

Het maakte niet uit of het een verjaardag, afstuderen, de onafhankelijkheidsdag van Indonesië was, of gewoon een feestelijke avond toen mijn familie gasten organiseerde voor het avondeten: die gouden kegelvormige rijst netjes op onze eettafel zitten terwijl we samenkwamen met geliefde Degenen met verschillende achtergronden en culturen zorgden ervoor dat we ons realiseren dat dit is wat we het meest genieten in het leven. We vieren wie we toen waren en van wie we nu zijn met de mensen van wie we houden, omdat net als de ansjovis die altijd dicht bij elkaar worden geserveerd en net als de taugé die nooit ophouden te groeien, leren wij ook van onze cultuur te houden, ongeacht waar waar we zijn. En dat is hoe de symbolische betekenis achter dit traditionele Javaanse gerecht me hielp om af te stemmen op de Indonesische kant van mezelf.